تربیت فرزندان با دیدگاه سازنده به معنای ایجاد یک فضای مثبت و سازنده برای رشد و توسعه فرزندان است. در این رویکرد، تمرکز بر تقویت نقاط قوت و مهارت‌های فرزندان است تا آن‌ها بتوانند با اعتماد به نفس و احساس موفقیت به زندگی بپردازند. برخی از ویژگی‌ها و اصول تربیت فرزندان با دیدگاه سازنده همچون استفاده از تشویق و تمجید برای تقویت رفتارهای مطلوب و توسعه مهارت‌های مثبت در فرزندان. ارائه بازخورد به دقت و با تمرکز بر راه‌کارها و راهنمایی‌های موثر برای بهبود رفتار و عملکرد فرزندان. آموزش مهارت‌های مدیریت زمان، تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری به فرزندان تا به آن‌ها کمک کند که به طور مستقل و مسئولانه زندگی کنند. توجه به نقاط قوت، توانایی‌ها و علاقه‌های فرزندان و ایجاد فرصت‌هایی برای توسعه این استعدادها. این دیدگاه به والدین کمک می‌کند تا به طور موثرتری به تربیت و توسعه فرزندانشان بپردازند و روابط سالم و مثبتی با آن‌ها برقرار کنند.
تشویق و تربیت مثبت
تشویق و تربیت مثبت به عنوان یکی از اصول اساسی در تربیت فرزندان با دیدگاه سازنده، به معنای ایجاد یک محیط پویا و مثبت است که از طریق تشویق، تمجید و ارائه بازخورد سازنده به فرزندان، ایجاد اعتماد به نفس، افزایش انگیزه و توسعه مهارت‌هایشان را ترویج می‌کند. در این رویکرد، به جای تمرکز بر اشتباهات و نقاط ضعف، بر روی نقاط قوت و توانمندی‌های فرزندان تأکید می‌شود. والدین با تشویق و ابراز اعتماد به توانایی‌های فرزندان، آن‌ها را به انجام اعمال مطلوب ترغیب می‌کنند. مثلاً، به جای گفتن "تو نمی‌توانی این را انجام دهی"، می‌توانند بگویند "من مطمئنم که تو می‌توانی این کار را بکنی!" تمجید و تقدیر از پیشرفت‌ها و انجام‌های موفق فرزندان، نه تنها اعتماد به نفس آن‌ها را افزایش می‌دهد بلکه انگیزه و شور و شوق آن‌ها را بیشتر می‌کند. به طور مثال، یک تمجید ساده می‌تواند باشد: "عالی کار کردی! من از تلاشت و اجرای خوبت خوشحالم." تشویق و تربیت مثبت در تربیت فرزندان با دیدگاه سازنده، اثرات بسیار مثبتی بر روی رشد و توسعه فرزندان دارد و به آن‌ها کمک می‌کند تا با اعتماد به نفس بالا، مسئولیت‌پذیر و با انگیزه در زندگی به جلو بروند.
ارائه بازخورد سازنده
ارائه بازخورد سازنده در تربیت فرزندان به معنای ارائه بازخوردی که هدف آن تقویت و توسعه مهارت‌ها، رفتارها و انگیزه‌های مثبت در فرزندان است. این نوع بازخورد به دقت، مستند و از روی فهم عمیق از شرایط و نیازهای فرزندان ارائه می‌شود. بازخورد سازنده باید مستند و دقیق باشد، به این معنی که باید به طور صریح و روشن به فرزندان بگویید که چه نقاطی از کار یا رفتارشان مثبت بوده یا چه تغییراتی می‌تواند بهبود بخشد. همچنین باید اثرگذاری مثبت داشته باشد و به فرزندان انگیزه بدهد تا برای بهبود و پیشرفت خود تلاش کنند. به جای محکوم کردن یا انتقاد، بهتر است راهکارهایی برای بهبود را ارائه کنید. در بازخورد سازنده، تأکید بر نقاط قوت فرزندان بسیار مهم است. باید به فرزندان نشان داده شود که تلاش و تمرین برای بهبود مهارت‌ها و رفتارها ارزشمند است. به جای اینکه بگویید "تو این کار را نمی‌توانی انجام بدهی"، بگویید "تو می‌توانی این کار را با تلاش بیشتری انجام دهی." در بازخورد سازنده، می‌توانید از تجربیات گذشته فرزندان استفاده کنید و به آن‌ها بیاموزید که چگونه از تجربیات منفی یاد بگیرند و در آینده بهبود کنند.
تحمیل مسئولیت
تحمیل مسئولیت به معنای آموزش مهارت‌ها و ارزش‌هایی است که فرزندان را به مسئولیت‌پذیری، تصمیم‌گیری مسئولانه و مدیریت خودشان تشویق می‌کند. این رویکرد، به فرزندان کمک می‌کند تا در زندگی خود، به طور مستقل عمل کنند. به جای اینکه تصمیمات را به جای فرزندانتان بگیرید، آن‌ها را به تصمیم‌گیری مسئولانه و هوشمندانه تشویق کنید. به آن‌ها این امکان را بدهید که تصمیماتی بگیرند که به توسعه و پیشرفت‌شان کمک کند. به فرزندانتان نشان دهید که چگونه زمان خود را مدیریت کنند. این شامل برنامه‌ریزی برای تحقق اهداف، تعیین اولویت‌ها و انعطاف‌پذیری در مقابل تغییرات است به آن‌ها آموزش دهید که چگونه با دیگران برخورد کنند، مشکلات را حل کنند و در موقعیت‌های گروهی به عنوان یک عضو مسئول و همکار عمل کنند. به فرزندانتان نشان دهید که چگونه با پول خود مدیریت کنند، بودجه‌بندی کنند و برنامه‌های مالی برای آینده خود را تعیین کنند. به آن‌ها اجازه دهید که خودشان را بیان کنند و ایده‌های خود را پیاده‌سازی کنند. این تجربه به آن‌ها اعتماد به نفس بیشتری می‌دهد و مهارت‌های خلاقیت و نوآوری را توسعه می‌دهد. اجازه دهید تا تصمیماتی بگیرند و مسئولیت‌هایی را به عهده بگیرند که با سن و توانایی‌شان متناسب باشد. این تمرینات به آن‌ها کمک می‌کند که مهارت‌های مسئولیت‌پذیری خود را تقویت کنند.
توجه به توانایی‌ها و علاقه‌ها
توجه به توانایی‌ها و علاقه‌ها در تربیت فرزندان به معنای این است که والدین باید به دقت به توانایی‌ها، استعدادها و علاقه‌های فرزندان خود توجه کنند و آن‌ها را در جهت توسعه و بهره‌برداری از این توانایی‌ها و علاقه‌ها یاری کنند. این رویکرد، از اهمیت بالایی برای ایجاد اعتماد به نفس، افزایش انگیزه و رشد شخصی فرزندان در زمینه‌هایی که به آن‌ها علاقه دارند برخوردار است. والدین باید توانایی‌های فرزندان خود را به دقت شناسایی کنند. پس از شناخت توانایی‌ها، والدین باید فرزندان خود را به توسعه و بهره‌برداری از این توانایی‌ها تشویق کنند. این ممکن است شامل شرکت در فعالیت‌ها و دوره‌های آموزشی مناسب برای توسعه این توانایی‌ها باشد.
والدین باید به فرزندان خود نشان دهند که چگونه علاقه‌ها و توانایی‌هاشان می‌تواند در هم تلاقی یابد و این تلاقی چگونه می‌تواند به توسعه و پیشرفت‌شان کمک کند. والدین باید به فرزندان خود امکانات و فرصت‌های لازم برای پرورش علاقه‌ها و اهتمام‌هایشان فراهم کنند. همچنین والدین به فرزندان خود فرصت‌هایی برای یادگیری و تجربه تازه در زمینه‌هایی که علاقه دارند ارائه کنند. به طور کلی، توجه به توانایی‌ها و علاقه‌ها در تربیت فرزندان با دیدگاه سازنده به منظور تشویق و پرورش استعدادها و علاقه‌های آن‌ها، ایجاد اعتماد به نفس و افزایش انگیزه، و رشد شخصی و حرفه‌ای آن‌ها استفاده می‌شود. این رویکرد به فرزندان امکان می‌دهد تا با اعتماد به نفس بالا و انگیزه برای یادگیری و توسعه، به رشد و پیشرفت خود ادامه دهند.
جمع‌بندی
تربیت فرزندان با دیدگاه سازنده به معنای ایجاد یک محیط مثبت، پر از اعتماد به نفس و انگیزه برای رشد و توسعه است. در این رویکرد، والدین به جای تمرکز بر اشتباهات و نقاط ضعف، بر روی نقاط قوت و توانمندی‌های فرزندان تمرکز می‌کنند و آن‌ها را به اثبات خودشان و بهبود مهارت‌هایشان تشویق می‌کنند. از اصول این رویکرد، تشویق، تربیت مثبت، مدل‌سازی مثبت، تحمیل مسئولیت و توجه به توانایی‌ها و علاقه‌ها استفاده می‌شود تا فرزندان به عنوان افرادی مسئول، اعتماد به نفس، پر انرژی و خلاق در زندگی پیشرو باشند. این دیدگاه نه تنها به رشد فردی فرزندان کمک می‌کند بلکه به ساختار و صحت روابط خانوادگی و ارتباطات مثبت درون خانواده نیز اهمیت می‌دهد.