رده:
پرورشی
تاریخ:
1400/09/15
شعبه:
متوسطه دوم دخترانه جمهوری تهران
کلاس:
پروفسور حسابی
پروفسور سمیعی
ابوعلی سینا
40131
40141
40161
40171
40172
40181
المپیاد ریاضی
المپیاد فیزیک
المپیاد شیمی
المپیاد زیست
المپیاد سلول‌های بنیادی
المپیاد کامپیوتر
المپیاد اقتصاد و مدیریت
المپیاد نجوم و اخترفیزیک
المپیاد ادبی
المپیاد سواد رسانه‌ای
دوازدهم ریاضی مشهد
دوازدهم تجربی مشهد
زبان ترمیک | سطح 3A
زبان ترمیک | سطح 4
زبان ترمیک | سطح 5
زبان ترمیک | سطح 3B
حسابداری فنی
معماری داخلی فنی
تصویرسازی دیجیتال فنی
توضیح:
کودکی که به دنیا می‌آید نیازهای هیجانی متنوع و متفاوتی دارد که اگر آن کودک قرار باشد تا سالم بماند تا حد معینی آن نیازها باید برآورده بشوند و برآورده شدن بیش از حد زیاد یا کمشان باعث شکل گیری طرحواره های ناسازگار اولیه می‌شود.
این نیازهای هیجانی عبارت‌اند از:
1) دلبستگی: دلبستگی به معنای داشتن رابطه ایمن و پایدار نوزاد با مراقبان اولیه خودش است، به طوری که نوزاد احساس کند که کسانی هستند که در برابر خطرها از او مراقبت می‌کنند و در کنار آنها احساس آرامش بکند. اگر این نیاز برآورده نشود سه مدل سبک دلبستگی ناایمن ممکن است ایجاد بشود: اجتنابی ، دوسوگرا، آشفته
2) خودگردانی: نیاز به مستقل بودن و انجام کارها به تنهایی از نیازهای اساسی کودک است که اگر برآورده نشود و والدین از کودک بیش مراقبتی کنند، نتیجه آن احساس ناتوانی و بی عرضگی می‌تواند باشد که به ایجاد طرحواره های حوزه دوم یعنی خودگردانی مختل خواهد انجامید.
3) آزادی در بیان نیازها: همه ما حق داریم تا نیازهایمان را مطرح کنیم و خواسته‌هایمان را به والدینمان بگوییم، اما اگر والدین به هر طریقی مانع از بیان این نیاز بشوند و نگذارند تا کودک به راحتی بتواند نبازش را مطرح کند یا شرایط طوری پیش برود که نیازهای دیگران در اولویت قرار بگیرد، آزادی در بیان نیازها آسیب می‌بیند.
4) خودانگیختگی و تفریح: همه ما دوست داریم که یک سری زمان‌ها بتوانیم یکسری کارها را بدون نظر دیگران و با اختیار خودمان انجام بدهیم، خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که والدین جلوی این نیاز فرزندان را می‌گیرند، به این صورت که فرزند دوست دارد تا جور خاصی بازی کند اما پدر و مادر اجازه نمی‌دهند و در عوض بر عقل و منطق و چارچوب و نظم تاکید افراطی می‌کنند، هنگامی که نیاز خودانگیختگی در کودکان آسیب ببیند.
5) محدودیت‌های واقع بینانه: در زندگی اجتماعی انسان علاوه بر این که باید حواسش به خودش باشد، دیگران را هم باید در نظر داشته باشد و حقوق آنها را زیر پا نگذارد، در هر زمان و مکانی افراد نمی‌توانند به امیال خود جامه عمل بپوشانند و باید منتظر وقت و محل مناسب ارضای نیازهایشان باشند. اگر پدر و مادر فرزندان بسیار سهل گیرانه عمل کنند و همه چیز را آسان بگیرند یا بسیار فرزندشان را نازپرورده کنند، معمولاً فرزند خویشتن داری و خودکنترلی را نمی‌آموزد
