شما هم طرفدار فیلمهای مافیایی هالیوود هستید؟ اگر تصور میکنید که شخصیتهای این نوع فیلمها ساختگیاند یا آدمکشیهای آنان فقط به همان فیلمها محدود میشود، در اشتباهید! به نظر میرسد در سالهای اخیر ایتالیاییها بیشتر تمایل دارند تا بر علیه مافیای ناپل شهادت دهند. البته با این کار باید تهدیدهای مرگ آنان را نیز به جان بخرند. «سیلوانا فوچیتو» یک خانم 58 ساله است و اولینبار زمانی با این گروه آشنا شد که یکی از اعضای کامورا به مغازهاش وارد شد، تفنگی را روی پیشخوان گذاشت و گفت: "یا پول را تمام و کمال پرداخت میکنی یا میکشیمت." اما این خانم با جثهای کوچک، ناخنهای مانیکور کرده و گیرهی سرنگیندار از شوهرش خواست تا کنار بایستد و خودش با این آقا صحبت کند، چون تصور میکرد حتماً برای یک خانم احترام قائل خواهد شد؛ اما سارق مسلح در عوض یک بمب بنزینی را به دورن مغازهی رنگفروشیاش پرتاب کرد. همسایگان او که جانشان را برداشته و فرار کرده بودند، گروه کامورا را مقصر ندانسته و در عوض سیلوانا را برای شکستن قوانینی که آنرا «سیستم» مینامیدند، سرزنش کردند.
کامورا چیست؟
«کامورا» یک سازمان تبهکاری است؛ میزان پول در گردش این گروه، چند میلیارد دلار بوده و این روزها بسیار قدرتمندتر از «مافیایی سیسیل» است. با این حال این خانم، جرم را گزارش کرد و 15 نفر از اعضای ارشد این سازمان را به زندان فرستاد. سیلوانا میگوید: "در ابتدا مردم مرا از مغازههایشان بیرون میکردند. آنها حتی از اینکه فقط به همراه من دیده شوند هم وحشت داشتند اما اکنون برای کمک نزد من میآیند. امروز توانستیم سکوت را بشکنیم و دربارهی کامورا صحبت کنیم.این سازمان بهطور متوسط هر سه روز، یک نفر را به قتل میرساند بنابراین کافی است به صورت تصادفی جلوی یک نفر را در خیابان بگیرم تا بتوانیم شخصی را پیدا کنم که شاهد یک قتل عمد بوده و از او درخواست کنم تا در ادارهی پلیس شهادت دهد". همدستی میان سیاسیتمداران و سازمانهای تبهکاری، نشاندهندهی قدرت حقیقی کامورا و مافیاست. اما قاضی و رئیس پیگیر امور ضد مافیا در ناپل میگوید که افزایش خفیفی را در تعداد افرادی که بر ضد کامورا شهادت میدهند، مشاهده کرده است. وی معتقد است تعداد این افراد پس از انتشار کتاب «روبرتو ساویانو» افزایش یافته است. این اثر، پس از انتشار به پرفروشترین کتاب بازار تبدیل شد. این قاضی که «فرانکو روبرتی» نام دارد میگوید: "کامورا در سکوت ثروتمندتر میشود." قبل از ساویانو هیچکس نمیتوانست بگوید که آنها چه گروهی هستند. این پدیده برای کشور ایتالیا بسیار اهمیت دارد زیرا نقاب را از چهرهی کامورا برداشته و این سازمان را آسیبپذیرتر کرده است.
روبرتو ساویانو کیست؟
ساویانو یک نویسنده و روزنامهنگار ایتالیایی است که در سال 1979 در ناپل به دنیا آمد. از مهمترین آثار او میتوان به گومورا؛ سفری در قلمرو کامورا و شهر غموره اشاره کرد که باعث شهرت جهانی او شدند. کتاب «شهر غموره»ی روبرتو ساویانو یک ایهام انجیلی از جهنم است که سازمان کامورا در ناحیهی «کامپانیا» با آن مواجه میشود و تبدیل به یک فیلم تحسینبرانگیز و پر طرفدار شده است. البته این موضوع کار را برای این سازمان بسیار دشوار کرده اما دلیل دیگری نیز وجود دارد که باعث شده رؤسای سازمان آنقدر از ساویانو متنفر شوند که قسم بخورند تا کریسمس او را به قتل برسانند. گزارشگران جنایی محلی میگویند: "این جذبهی مسحور کننده است که جوانان را برای کار با کامورا جذب میکند، نه فقر." همین جذبه است که «جیووانی الواچی» سعی دارد آن را ریشهکن کند. الوچی یکی از اقتصاددانان ایتالیاست و دادخواستی را به دولت تسلیم کرده که طبق آن به او اجازه میدهند خانههای رؤسای کامورا را مصادره کرده و مالکیت آنها را به غیر واگذار کند. ضمن مشاهدهی یکی از این خانههای باشکوه با ستونهای مجلل «معماری رومانسک» و جکوزی، جیووانی میگوید: "استخرهای شنا بسیار مفید هستند." او قصد دارد تا این خانه را به یک مرکز توانبخشی برای افراد معلول تبدیل کند. گروه کامورا به محض شنیدن خبر مصادرهی این کاخ، آنرا به آتش کشید اما این بنا هنوز هم بهعنوان یک کپی از خانهی رئیس در فیلم «صورت زخمی»، قابل تشخیص است. روبرتو ساویانو میگوید: "مافیای ایتالیا فیلمهایی که دربارهی خودشان ساخته میشود را دوست دارند و «صورت زخمی» فیلم مورد علاقهی آنهاست. با اینکه این فیلم راجع به یک کوبایی است اما با حس دلفریب و سحرآمیز محیط خودشان تلفیق میشود."
تهدید به مرگ یا اجازه حیات روبرتو ساویانو؟
ساویانو میگوید: "قبل از شروع تهدیدهای مرگ، زمانیکه برای فروش کتاب به نقاط مختلف سفر میکردم. خانمها به طرف من میآمدند و بهعنوان تعریف، میگفتند چه چهرهی مافیاییای دارید. همین زمان بود که فهمیدم خانمهای شمال اروپا تحت تأثیر این نوع فیلمها قرار گرفتهاند و دقیقا همان نگرشی را به مردان مافیایی دارند که آنان نیز خواهانش هستند؛ مردانی که جانشان را بهخطر میاندازند، ثروتمند هستند و همیشه اسلحه به همراه دارند. او میگوید درک این مطلب که رؤسای مافیا میخواهند به همین دید به آنان نگاه شود بسیار شگفتانگیز است.«شهرغموره»، دولت ایتالیا را نیز متهم میکند زیرا در سالهای بسیار دور با مافیای کشور به توافق رسید تا زنده بماند و به آنها نیز اجازهی حیات دهد. اما بسیار بعید بهنظر میرسد که فیلم «شهر غموره» یا Gomorrah در میان مجموعهی دی وی دی های رؤسای سازمان باشد. در این فیلم ساویانو آنان را بازرگانی بد روحیه و فرسوده نشان میدهد که از اصول رفتار شرافتمندانه که روزنامهنگاران و کارگردانان را مجذوب و خیره میکند، ناراحت و ماتمزدهاند.
اقدامات کشور ایتالیا برای مقابله با مافیا
در گشتزنیهای شبانه با پلیس مسلح ایتالیا، هر چند متر یکبار میایستیم تا اشخاصی را بازداشت کنند، اما پلیس فقط مأموران خرید مواد مخدر را دستگیر میکند. این افراد مسلح از راهبندهای دستساز که از ورود آنان به محلههای مسکونی جلوگیری میکند رد نمیشوند زیرا از این میترسند که مردم محلی بهسوی آنها بطری پرتاب کنند. در انتهای راه یک کارخانهی ساخت «کراک» کامارو که بسیار شناخته شده است، دقیقا" روبهروی یک ساختمان سربازخانه - در آن طرف جاده - قرار دارد. اینطور بهنظر میرسد که کامورا فریاد میزند: «ما صاحب این خیابانها هستیم.» قاضی فرانکو میگوید: "دولت ایتالیا باید مبارزه با جرائم سازمانیافته را در اولویت قرار دهد. اما برعکس، همدستی و تبانی میان سیاستمداران و سازمانهای تبهکاری، نشاندهندهی قدرت حقیقی کامورا و مافیاست. شاید فعالیتهای افراد عادی مثل سیلوانا فوچیتو و روبرتو ساویانو دولت را شرمگین کرده و موجب شود تا کارهای بیشتری انجام دهد زیرا در اثر این اعتراضها، ساویانو حس میکند "همه چیز را از دست داده و میداند که بیشک، کامورا انتقام خود را خواهد گرفت." روبرتو ساویانو هماکنون تحت حفاظت 24 ساعتهی یک مأمور مسلح زندگی میکند