سوال برخی از والدین این است که از چه سنی به فرزندشان پول توجیبی دهند. هیچ باید و قانونی درباره زمان دادن پول توجیبی به فرزندان وجود ندارد. هر خانواده‌ای بنا بر شرایط و موقعیت خود زمان و مقدار پرداخت پول توجیبی را مشخص می‌کند. البته بهتر است پول توجیبی را از زمانی به کودک داد که ارزش پول را متوجه شده است و توان شمردن و حساب کردن دارد. دادن پول توجیبی مزایای زیادی دارد. وقتی به فرزندتان پول توجیبی می‌دهید او را با ارزش پول و مدیریت مخارج آشنا می‌کنید و به این ترتیب کودک شما با مفهوم خرج کردن، پس انداز، صرفه‌جویی، سرمایه‌گذاری و اصلاً کسب درآمد آشنا می‌شود. در کنار مزایای پول توجیبی دادن به فرزندان معایبی نیز وجود دارد. یکی از معایب دادن پول توجیبی به فرزندان وابسته شدن او به والدین است. ممکن است فرزند شما همچنان که سنش بالاتر می‌رود بیشتر به حمایت مالی شما وابسته شود و تقاضای کمک بیشتری کند. شاید دریافت پول توجیبی از والدین او را به فردی تنبل و سربار تبدیل کند که ترجیح می‌دهد به جای کار کردن و کسب درآمد از پدر و مادرش پول توجیبی بگیرد. این وضعیت در بسیاری از موارد باعث می‌شود که والدین از خود سوال کنند که باید تا چه سنی به فرزندشان پول توجیبی بدهند و از او حمایت مالی کنند؟
چه زمانی باید حمایت مالی از فرزندان را متوقف کرد؟
مانند زمان و سن پرداخت پول توجیبی به کودکان که قانون و قاعده خاصی ندارد، قطع کردن کمک مالی به فرزندان نیز زمان و سن مشخصی ندارد. اما معمولاً والدین زمانی دست از حمایت مالی فرزندشان برمی‌دارند که احساس می‌کنند او می‌تواند به تنهایی از پس هزینه‌ها و مخارج خود بربیاید و به استقلال و کسب درآمد رسیده است. در فرهنگ ما در سال‌های اخیر، جا افتاده است که والدین به دلیل محبت زیاد تا هر زمان که فکر می‌کنند فرزندشان به حمایت مالی آنان نیاز دارد به او پول و کمک هزینه پرداخت می‌کنند و به این ترتیب ما بزرگسالانی داریم که با وجود تحصیلات و توانایی کار کردن همچنان نیازمند کمک‌های مالی والدین خود هستند.
دلایل گوناگونی برای این مسئله وجود دارد: مشکلات اقتصادی، مشکلات اجتماعی و فرهنگی، تورم، نبود شغل مناسب، بی‌انگیزگی، تنبلی، تربیت غلط و... . در حال حاضر، جوانان بسیاری به همین دلایل همچنان وابسته به والدین خود هستند و از آنها پول توجیبی دریافت می‌کنند و هنوز مستقل نشده‌اند. والدین باید از زمانی که شروع به دادن پول توجیبی به فرزندشان می‌کنند به آینده و روزی که باید این حمایت را قطع کنند نیز فکر کنند. پدر و مادرها هرچه زودتر فرزندان خود را با مفاهیم پول، کسب درآمد، استقلال مالی و ... آشنا کنند، زودتر می‌توانند مستقل شدن فرزندشان را ببینند و دادن پول توجیبی به فرزندان را قطع کنند.
آشنا کردن فرزندان با کسب درآمد
این لطف بزرگی است که والدین از زمانی که فرزند آنها سن کمی دارد راه و رسم پول درآوردن را به فرزندشان بیاموزند و او را به سمتی هدایت کنند که به درآمدزایی فکر کند و برای آن برنامه داشته باشد. خوب است از همان کودکی فرزندتان را عادت دهید که پول در مقابل تلاش و کار به دست می‌آید و اگر او به پول نیاز دارد پس باید کاری انجام دهد. بعضی خانواده‌ها فکر می‌کنند اگر بابت انجام کارهای خانه به فرزندشان پول دهند او را با کسب درآمد و دریافت پول در مقابل کار آشنا کرده‌اند غافل از اینکه این روش می‌تواند اثر سوئی داشته باشد و فرزند فقط در ازای پول در انجام کارهای خانه مشارکت داشته باشد و فراموش کند به عنوان عضوی از خانواده وظایفی دارد.
بهتر است تمرین‌های کسب درآمد را به موضوعات بیرون از خانه اختصاص دهید. مثلاً فرزند شما می‌تواند به جای مستخدم ساختمان راهروها را تمیز کند و به جای او حقوق بگیرد یا به جای باغبان به باغچه‌ها رسیدگی کند و پول دریافت کند. بهترین زمان قطع کردن پول توجیبی وقتی است که فرزند شما به سنی رسیده است که بتواند روی پای خود بایستد. در برخی کشورها از 18 سالگی فرزندان مستقل می‌شوند و باید خودشان درآمد داشته باشند. مستقل شدن فرزندان بعد از 18 سالگی کمتر در جامعه ما جا افتاده است و والدین همچنان به فکر تامین شهریه تحصیل و مخارج زندگی فرزندشان هستند. در هر صورت این نکته مهمی است که والدین باید مستقل شدن فرزند را در اولویت قرار دهند. آنها هرچه زودتر مقدمات استقلال فرزندشان را فراهم کنند کمک بیشتری به او کرده‌اند.
چگونه باید دادن پول توجیبی به فرزندان را قطع کرد؟
گفتگوی صادقانه
اولین قدم برای قطع کردن پرداخت پول توجیبی گفتگوی صادقانه است. با فرزندتان صحبت کنید و شرایط مالی خودتان و موقعیت فرزندتان را برای او شرح دهید. به فرزندتان بگویید که دیگر از او حمایت مالی نخواهید کرد اما از نظر عاطفی کنار او خواهید بود و از راه‌های غیر مالی به کمک می‌کنید.
قانون وضع کنید؛
قوانینی وضع کنید و در مورد مقدار، محدویت و اینکه پول برای چه چیزی باید خرج شود توافق کنید. بهتر است وضع قانون را از زمانی که فرزند شما نوجوان است آغاز کنید تا با مدیریت مخارج آشنا شود.
جدول زمانی ایجاد کنید؛
خوب است که از مدتی قبل یک جدول زمانی برای کاهش پول توجیبی یا قطع آن تهیه کنید و آرام آرام فرزندتان را برای پذیرفتن مسئولیت مالی خود تشویق کنید.
به جای دادن ماهی به او ماهیگیری را یاد دهید؛
اگر روی آموزش مهارتی به فرزندتان سرمایه‌گذاری کنید بیشتر از دادن پول تو جیبی به او کمک کرده‌اید. وقتی در سال‌های نوجوانی فرزندتان مهارت‌هایی مانند: تایپ، برنامه‌نویسی، آرایشگری، خیاطی بیاموزد که بتواند از طریق آن در آینده درآمدی کسب کند چندین قدم از همسالان خود جلوتر خواهد بود.
سخن آخر
قطع کردن پول توجیبی فرزندان زمان مشخصی ندارد و والدین باید با در نظر گرفتن شرایط خود و فرزندشان درباره آن تصمیم بگیرند. اما آنچه که در این میان اهمیت پیدا می‌کند این است که دادن پول توجیبی به فرزندان و حمایت‌های مالی نباید تا زمانی ادامه پیدا کند که فرزند بزرگسال وابسته به پدر و مادر شود و به دلیل تنبلی یا هر بهانه دیگر از مستقل شدن و قبول مسئولیت شانه خالی کند. طبیعت و اجتماع نظم خود را دارد. روزی فرزند متولد می‌شود و نیاز دارد تا برای رشد و زنده ماندن از او مراقبت شود اما با گذر زمان و بزرگ‌تر شدن او شرایط تغییر می‌کند و دیگر باید روی پای خود بایستد و مستقل شود. حمایت‌های بی‌رویه از فرزند به هر شکل چه دادن پول باشد و چه انجام دادن وظایفش همگی مخل رشد صحیح شخصیت فرزندان است. گرچه والدین از روی محبت گاهی بیش از اندازه به فرزندشان لطف می‌کنند اما باید بدانند که محبت زیاد کردن به فرزند، او را از مستقل شدن و رشد کردن باز می‌دارد و او را به فردی وابسته و منفعل تبدیل می‌کند. پس بزرگ‌ترین لطف والدین باید به جای پرداخت پول توجیبی به فرزندشان، کمک به زودتر مستقل شدن او باشد.